دوشنبه، آبان ۱۱، ۱۳۸۸

می شوم

وجود هزار تکه شده ام را در دستم گرفته ام و حیران می گردم، به دنبال مرهم نه برای پیوند زدن دوباره. آرام نمی گیرد این دل بیقرارم... .
همیشه باید پذیرفت و متحول شد، اگر نه می پوسی و کرم می گذاری. آن وقت بوی تعفنت دنیا را پر می کند.
وقتی از آزمونی سرشکسته بیرون آمدم -چون فقط خودم آنچنان که هستم، نبودم- می خواهم خود متعالی شده ام باشم. و یقین دارم که می شوم.

۱ نظر:

ناشناس گفت...

با سلام
تا انسان كمال حقيقي خود را نشناسد و در رسيدن به ان تلاش نكند هميشه بي قرار خواهد بود به اميد پيروزي انسانيت بر شيطان نفس
موفق باشيد وبلاگ صراط مستقيم
seratemostagim.blogspot.com